سروش

بار خدايا! تو ما را به دين برگزيده و آيين مورد رضايت و راه سهل و آسان خود هدايت نمودي و نسبت به طريقه­ي تقرب به خودت و رسيدن به كرامتت ما را بصيرت دادي.

بارخدايا! و تو در زمره­ي برگزيده­ي اين وظايف و اعمال ويژه­ي از واجبات، ماه <رمضان> را قرار دادي، و از ميان همه­ي زمان­ها و روزگارها اختيارش كرد­ي و بر همه­ي اوقات سال برتري­اش نهادي، زيرا كه در آن قرآن و نور نازل كردي و مردمان را بر به پاي خاستن براي عبادت خود ترغيب فرمودي و شب قدر را كه از هزار ماه بهتر است تجليل نمودي؛ و چون <رمضان> را به ما عطا كردي، ما را بر ديگر امّت­ها مقدم داشتي و ما به فرمان تو روز اين ماه را روزه گرفتيم و با ياري تو شب را به قيام در عبادت سپري كرديم و اين­گونه خود را در معرض رحمتت كه ما را در جوار آن نهاده­اي، قرار داديم و آن را وسيله­اي براي دريافت ثواب تو ساختيم و …

و در آن­چه از فضل و عطا از تو درخواست شود، بخشنده­اي و نسبت به كسي كه در راه قرب تو مي­كوشد، نزديك هستي.

بار خدايا! ماه <رمضان> در ميان ما بس ستوده زيست و ما را مصاحب و ياري نيكو بود و گران­بهاترين سودهاي مردم جهان را به ما ارزاني داشت؛ امّا چون زمانش به سررسيد و عدد روزهايش به آخر، آهنگ رحيل كرد.

بارخدايا! اينك ما با <رمضان> وداع مي­كنيم، همچون وداع با عزيزي كه فراقش بر ما گران است و رفتنش ما را غمگين و گرفتار وحشت و تنهايي كند؛ عزيزي كه او را بر ما پيماني است كه بايد نگه داريم و حرمتي كه بايد رعايت كنيم و حقي كه بايد ادا نماييم؛ پس اكنون مي­گوييم:

بدرود اي بزرگ­ترين ماه خداوند و اي عيد اولياي خدا؛ بدرود اي گرامي­ترين اوقاتي كه ما را مصاحب و يار بودي؛ اي بهترين ماه در همه­ي روزها و ساعت­ها.

بدرود كه آزادشدگان از عذاب خداوند، در تو چه بسپارند، و چه نيكبخت است آن كه حرمت تو را نگه داشت.

بدورد كه چه بسا گناهان كه از نامه­ي عمل ما زدودي و چه بسا عيب­ها كه پوشيده داشتي.

بدرود اي ماهي كه تا تو بودي، امن و سلامت بود.

بدرود اي آن كه در مصاحبت تو نه كراهت بود، و نه در معاشرتت ناپسندي.

بدرود كه سرشار از بركات بر ما آمدي و ما را از آلودگي­هاي گناه شست و شو دادي.

بدرود كه به هنگام وداع از تو نه غباري به دل داريم و نه از روزه­ات ملالتي در خاطر.

بدرود كه چه بدي­ها با آمدنت از ما دور شد و چه خيرات كه ما را نصيب آمد.

بدرود تو را و آن شب قدر تو كه از هزار ماه بهتر است.

بار خدايا! ما آشناي اين ماهيم، ماهي كه ما را بدان شرف و منزلت دادي و بر بركت نعمت و احسان خويش، روزه داشتنش را توفيق دادي؛ در حالي كه مردمان شقي قدرش را نشناختند و با شور بختي خويش از فضيلتش محروم ماندند.

اي خداوند! تو بودي كه ما را برگزيدي و به شناخت اين ماه توفيق عنايت كردي و به سنت آن راه نمودي؛ تو بودي كه ما را توفيق روزه­ داشتن و نماز گزاردن ارزاني داشتي، هرچند ما قصور ورزيديم و اندكي از بسيار به جاي آورديم.

بارخدايا! حمد تو راست در حالي كه به بدكرداري خويش اقرار مي­كنيم و به تبهكاري خويش معترفيم! … عذر تقصير ما را در اداي حق خود بپذير و …

بارخدايا! در اين ماه اگر قصد گناه كرده­ايم، يا مرتكب آن شده­ايم، يا به عمد خطايي از ما سرزده، يا از سر فراموشي ستمي بر خود روا داشته­ايم، يا پرده­ي حرمت ديگري را دريده­ايم، بارخدايا بر محمد9 و خاندانش درود بفرست و گناه ما را در پرده­ي اغماض فرو پوش و ما را عفو كن و در برابر ديدگان شماتت كنندگان قرار مده و زبان طاعنان در حق ما دراز مگردان و ما را به رأفت پايان نيافتني و فضل و كرم نقصان ناپذير خود به كاري برگمار كه خطاهايي را كه در اين ماه مرتكب شده­ايم و تو آن را نپسنديده­اي، از ميان ما ببرد يا فرو پوشد.

بارخدايا! اگر كسي از بندگان تو، حق اين ماه را آن­چنان كه شايسته­ي اوست رعايت كرده و حرمتش نگه داشته و وظايف خود و احكام آن را به جاي آورده و از گناهان پرهيز كرده و به تو تقرب جسته، آن­سان كه خشنودي تو نصيبش شده و رحمت تو بر او روي نهاده؛ همانند مزدي كه او را مي­دهي، از خزانه­ي بي­نيازي­ات به ما نيز ارزاني دار و چند برابر آن از فضل خود عطا فرماي، كه خزائن فضل تو را نقصان نيست؛ بلكه همواره در افزايش است. و معادن احسان تو دستخوش فنا نشود و بخشش تو چه بخششي گواراست.

اي خداوند! ما در اين روز فطر، روز عيد و شادماني مؤمنان، روز اجتماع مسلمانان به گرد يكديگر، از هرگناه كه مرتكب شده­ايم و از هر كار زشت كه از اين پيش از ما سر زده، و از هر خيال بد كه در دل خود پنهان داشته­ايم، توبه مي­كنيم؛ توبه­ي كسي كه در دل خيال بازگشتش به گناه نيست و بار ديگر به گناه باز نگردد؛ توبه­اي بي­بازگشت؛ عاري از هرگونه شك و ريب.

بارخدايا! چنين توبه­اي را از ما بپذير و از ما خشنود شو و ما را در آن توبه ثابت قدم گردان.

بارخدايا! ما را در شمار توبه كنندگاني درآور كه محبت خود را به آنان ارزاني داشته­اي و پذيرفته­اي كه به طاعت تو باز گردند؛ اي دادگرترين دادگران.

بارخدايا! از پدران و مادران و هم­كيشان ما، آنان كه ديده از جهان بسته­اند و آنان كه هنوز جام مرگ ننوشيده­اند در گذر.

بارخدايا! بر محمد9 پيامبر ما و خاندان او درود بفرست، هم­چنان كه بر ملائكه­ي مقربين خود درود فرستاده­اي؛ و بر او و خاندانش درود بفرست، آن­سان كه بر پيامبران مرسل خود درود فرستاده­اي؛ و درود بفرست بر او و خاندانش، آن سان كه بندگان صالح خود را درود فرستاده­اي، درود برتر از درود آن­ها، اي پروردگار جهانيان؛ درودي كه بركت آن به ما رسد و سود آن نصيب ما گردد و سبب استجابت دعاي ما ­شود؛ كه تو كريم­تر كسي هستي كه بدو رغبت توان يافت و كارسازترين كسي هستي كه بدو توكل توان كرد و تو خود بخشنده­ترين كسان به سائلان درگاه خود هستي.

دعاي 45 صحيفه­ي سجاديه